பயணங்களும் பாடங்களும் - 2

பயணங்கள் பல திக்கிலும் இருக்கின்றன..
இலக்குகளை நோக்கி இடம் பெயர்வதும் ஒன்று..
கல்வியின் பயணம் அறிவின் பாதையில்..
பொருளாதாரப்பாதையின் பயண விளைவாக
செல்வத்தின் வளர்ச்சி..
சிலரின் ஆன்மீகப் பயணம் அழைத்துச் செல்வது
அமைதியின் பாதையில்..
இரசிப்புத்தன்மையின் பயணத்தின் இலக்கோ
எதையும் ரசிக்கப் பழகும் பக்குவத்தில்..
என பயணங்கள் பலபல திக்கிலும்..
எனினும் அனைத்துப் பயணத்திலும்
கையில் கடிகாரம்.. பயணத்திற்கேற்றவாறு..
மணிகளை, மணித்துளிகளைக் காட்டிக் கொண்டு சில
நாள்..வாரம் ..மாதமென சில..
வருடங்கள் மட்டுமேயென சில வித்தியாசமாக..

பயணங்களின் வாசனைகளும் பலபல...
சில ரசிக்க வைக்கின்றன..
சில முகம் சுழிக்க வைக்கின்றன..
சிலவற்றை நாம் கவனித்ததேயில்லை..
நமக்குப் பிடிப்பவை சில
அருகிலிருப்போருக்குப் பிடிப்பதில்லை..
அது சிலநேரம் கவலைப்படுத்துகிறது
சில நேரம் சந்தோசப்படுத்துகிறது..
எப்படியும் பயணங்கள் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கின்றன...

பெரும்பாலும் பயணங்கள்
பலரோடே இருக்கின்றன..
பலருடையேயான பயணங்கள்
இதமானவை பலநேரங்களில்..
பலர் சென்று பக்குவப்பட்ட பாதைகள்
வழியில் பார்க்கும் புதிய பாதைகள்
ஓர் இனம் புரியா ஆவலைத் தூண்டுகின்றன..

நெடுஞ்சாலையிலிருந்து பிரிந்து செல்லும்
பயன்பாடதிகமில்லாமல் பளபளக்கும் சாலைகள்..
அவற்றின் பயணிப்பயையும் இலக்கையும் பற்றிய கற்பனைகள்
கிளர்ச்சியடைய வைக்கின்றன..
சாலைகள் நொடிகளில் கடக்கப்பட்டாலும்
அவற்றின் நினைவுகளும்
பயணிக்க வேண்டிய ஆவலும்
இரகசியமாய் புதைகின்றன மனதிற்குள்..

தனிமையின் பயணங்கள்..
வித்தியாசமானைவை…
சிறிது பயத்தையும் .. ஆவலையும் கலந்து தருபவை..
தனித்துப் பயணிப்பது பெருமையாய் இருந்தாலும்
பாதைகளின் பயமுட்கள்
நம்பிக்கையில் தைக்கின்றன சிலசமயங்களில்

தனித்த பாதையின் வளைவில்
திடீரென இடர்ப்படும் சில மனிதர்கள்..
ஊக்கமாகி உரமாகின்றனர் சில சமயங்களில்..
இருந்தாலும் பாதையின் அடுத்த பிரிவுகளில்
அவர்களின் காலடியற்ற கிளையை
தேர்வு செய்ய விழைகிறது மனம் ..

காலச் சக்கரத்தின் சுழற்சியில்..
இத்தனிப் பயணங்களின்
சிறு காயங்களும் களைப்பும்
தூரத்தில் ஏதேனும் ஒரு தலையைத்
தேட வைக்கின்றன...

பலரோடிணைந்த பயணங்களின்
பக்கத்திருக்கையின் மனிதர்களில் இனியவர்களை
நினைவுபடுத்துகிறது அந்த எதிர்பார்ப்புகள்..

அடுத்த பாதைப் பிரிவினில்
காலடித்தடம் பதிந்த பாதையில்
பதிக்கிறேன் பாதங்களை..
இன்னும் சிறிது நேரத்தில்
பலரோடிணைந்த பயணம்..

இம்முறை அருகிலமர்வோரை
ஆர்வமாக எதிர்பார்க்கிறேன்..
சன்னல் நோக்கி பார்க்க மனம் விழைவதில்லை..
இதோ வந்துவிட்டார்..
ஆச்சர்யம் .. இவரோடு ஏற்கனவே பயணித்திருக்கிறேன்..
மகிழ்ச்சியாக.. இதமாக..
புன்னகைப் பரிமாற்றத்தில்
அவருக்கும் மகிழ்ச்சியெனப் புரிகிறது..

தனிவழிகளின் வேதனைகள் சற்றே
மறக்கப்பட ஆரம்பிக்கின்றன..
வார்த்தைகளாக அன்பு பரிமாறப்பட
பேசியதேதும் நினைவில் நிறுத்தப்படாமல்
பேச்சு மட்டும் தொடர்கிறது..
பயணத்தின் வேகம்
கொஞ்சம் பேச்சைக் குறைக்கிறது..

சன்னலின் பார்வைகள்
பனைமரங்களையோ..
குதூகலிக்கவைக்கும் ஆலமரங்களையோ காட்டினாலும்
மனம் பேசியதிலேயே லயிக்கிறது..
துணையொன்றின் தேவையைப்
புரியவைக்கிறது..

பயணத்தில் நான் பெரும்பாலும் தூங்குவதில்லை..
என் தோளில் திடீர்க் கனம்..
என் தோளோடு சாய்ந்திருந்த
அவரது தூக்கத்தைக் கவனிக்கிறேன்..
மூடிய கண்கள்
ஒரு நம்பிக்கையைக் காட்டுகின்றன..
இப்போது அசையாமலிருக்க விழைகிறேன்..


சுகா

பயணங்களும் .. பாடங்களும் - 1

நீண்ட பயணம் இது…
வழிகள் மிகவும் பழக்கமாகி விட்டன
வழித்துணைக்கெனெ வழிகளே எனக்காக

பயணங்கள் இனிது
எதிர்ப்படும் எதார்த்தங்கள் சுவையானவை
ரசிக்க வைக்கின்றன..

இரயில் பயணத்தின் சன்னலோர நினைவுகள் கூட..
காற்று வீசாக் கோடையின்
மதிய நேரக் கால்நடைப் பயணத்தில்
கேசத்தைக் கொஞ்சம் கலைத்துச் செல்கின்றன..

பயணங்களின் அலுப்பைத் தீர்ப்பது கூட
அதன் நினைவுகளாகவே இருப்பது
ஆச்சர்யமாயிருக்கிறது..

வேகமான பயணங்கள்
பெரும்பாலும் ரயிலிருக்கைகளில்..

கடக்கப்படும் எதையும் முழுதாகக் காட்டாமலே
கூட்டிச் சென்று விடுகிறது..
காணக் கிடைத்ததென்னவோ
தூரத்தில் ரயிலை நோக்கி நகரும்
சில பனைமரங்களும்
அதைப் பற்றிப் பாடம் நடத்திய
பள்ளி ஆசிரியரின் நினைவு தாம் என்றாலும்
ரயிலோடு சேர்த்து
பழைய நினைவுகளும்
காண்பதை மறைத்துக்
கண்டதை காட்டிக்கொண்டிருந்து விடுகிறது

அடுத்த தண்டவாளத்தில்..
சட்டென எதிரே செல்லும் ரயில்..
நினைவுகளைக் கிழித்துக்
கொஞ்சம் கலவரப்படுத்தி விடுகிறது
திடுக்கிட்டுத் திரும்பி..
அருகே அமர்ந்திருப்போரைப் பார்க்கையில்
கொஞ்சம் அசடு வழியவேண்டியிருக்கிறது

அழகான கைக்குழந்தை ஒன்று ..
என்னையே கவனித்து கொண்டிருந்ததைக் கூட
அப்போது தான் பார்க்கமுடிகிறது..

எத்தனை நேரம் பார்த்துக் கொண்டிருந்ததோ
பனைமரத்தைப் பார்த்துக் கொண்டு
என்னை உதாசீனப்படுத்தினாயோ என
பாரதி மீசையோடு என்னை
முறைப்பதுபோல் தோன்றியது

கண்ணை சிமிட்டிக் கொஞ்சம் சிரிப்பூட்ட
தன் பொக்கை வாயை அழகாகக் காட்டிச் சிரிக்கிறது
பனைமரமும் பள்ளிவாத்தியாரும்
பறக்கிறார்கள் நினைவிலிருந்து..

“நல்ல வெயில் இல்ல தம்பி” என
நெற்றியில் துண்டை ஒற்றியபடி
எதிரில் அமர்ந்திருந்த பெரியவர் கேட்க..
கவனிப்பிற்குக் காத்திருந்த இன்னொரு குழந்தை..
ஏதோ குத்தியது சுருக்கென்று..
மனிதர்கள் ..
இரத்தமும் சதையுமான இயற்கை..
அமோதித்துக் கொண்டே பேச்சைத் தொடங்கினேன்..

எதிர்பார்ப்புகளேதுமற்ற விசாரிப்புகள்
ஏதேனும் வார்த்தைகளில் தொடர்பைத்
தேடி மேலும் பேச விழையும் மனம்..
சிரமமில்லாமல் பரிமாறப்படும் சிரிப்புகள்..
அடுத்த ரயில் எதிரே போனதைக் கூட
கவனிக்கவே இல்லை .. இந்தமுறை

வகுப்பு முடிந்து செல்லும்
ஆசிரியரைப் போல சென்று கொண்டிருக்கிறது..
அந்த வண்டி..

இதுவரை கன்னத்தில்
லேசான துருவுடன் அழுந்தி
அதன் அச்சை மட்டும் பதித்திருந்த
சன்னல் கம்பிகளின்
வழியாக தென்றலும் கசிகிறது

பயணங்கள் பாடங்களைத் தர
தவறுவதே இல்லை…
பாடங்கள் மறக்கப்பட்டாலும்
அதை மன்னித்துவிடும்
நல்ல ஆசிரியரின் புன்னகையோடு..
மீண்டும் பாடங்களைச் சொல்லித்தர
தயங்குவதே இல்லை பயணங்கள்..

தொடரும்.. பயணங்களும்… பாடங்களும்…
சுகா